Reklama

II Kongres Kultury Chrześcijańskiej

„Europa wspólnych wartości”

Jakie wartości powinni wnosić chrześcijanie do wspólnoty narodów europejskich? Jak przezwyciężać kryzys własnej wiary? Jak szukać tego, co łączy? Jak być obecnym w świecie, który coraz bardziej oddala się od swych tradycji i korzeni? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań szukali uczestnicy II Kongresu Kultury Chrześcijańskiej, który pod hasłem: „Europa wspólnych wartości. Chrześcijańskie inspiracje w budowaniu zjednoczonej Europy” odbywał się w dniach 24-26 września br. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

Niedziela Ogólnopolska 44/2004

Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa KUL

Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa KUL

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Chcemy objąć troską to, co autentycznie ludzkie i naznaczone niepokojem i niepewnością, rozdarciem; chcemy poczuć odpowiedzialność za przyszłość tego kontynentu, który chrześcijaństwo rzeźbiło w sposób szczególny. Z judeochrześcijańskiej koncepcji człowieka, stworzonego na obraz Boga, Europa wzięła to, co największe w jej humanistycznej kulturze, czerpiąc inspiracje dla humanizmu, w którym wysoko ceniona jest twórczość intelektualna i artystyczna. Proszę Boga, abyśmy podczas obrad potrafili nawiązywać do najpiękniejszej polskiej tradycji i wydobywać z niej to, co służy budowaniu Europy wspólnych wartości. Niech wielkie fascynacje Pięknem i Prawdą ochronią nasz świat przed tym poczuciem życiowej pustki, które grozi sympatykom bezkrytycznej konsumpcji” - mówił podczas inauguracji abp Józef Życiński, pomysłodawca i organizator Kongresu.
Pierwszy dzień Kongresu poświęcony był nadaniu doktoratów honoris causa. Otrzymali je Krzysztof Zanussi i Henryk Mikołaj Górecki.
Drugi dzień rozpoczął się wykładem prof. Jerzego Kłoczowskiego o duchowym dziedzictwie Rzeczypospolitej wielu narodów. Prelegent zwrócił uwagę na proces kształtowania się kultury chrześcijańskiej w Europie i w Polsce. „Ukształtowanie w średniowieczu fundamentu społeczności chrześcijańskiej, zgodne współistnienie różnych nurtów chrześcijaństwa, tolerancja wyznaniowa - to duchowe dziedzictwo Polski, które nie traci na aktualności także dziś, gdy nasz kraj wszedł do Unii” - stwierdził. W kolejnym wykładzie ks. prof. Tomasz Halik zastanawiał się nad europejskimi ranami przeszłości i wyzwaniami jutra. Jego zdaniem, współczesna debata o stosunku Europy do chrześcijaństwa ciągle będzie powierzchowna, jeśli zabraknie interpretacji tego tematu w odniesieniu do przesłania płynącego z Chrystusowego zmartwychwstania. Uczestnicy Kongresu z zainteresowaniem wysłuchali także wystąpienia prof. Chantal Delsol, która mówiła na temat relacji między mówieniem o godności osoby ludzkiej a polityczną poprawnością.
Prof. Władysław Bartoszewski wykładem: Jak być patriotą w zjednoczonej Europie? rozpoczął trzeci dzień obrad. Wyjaśnił różnice miedzy pojęciami: „nacjonalista” i „patriota”. „Nacjonalista to - jego zdaniem - człowiek, który jest przekonany o tym, że jego naród jest lepszy od innych i gotów jest to udowodnić w praktyce, nie cofając się przed zbrodnią. Patriota zaś to ten, kto w potrzebie gotów jest ponieść dla ojczyzny, społeczeństwa i ludzi swojego otoczenia ofiarę. Patriota rozumie, że wszystkie narody zasługują na szacunek, tak jak na szacunek zasługują wszyscy ludzie”.
W ramach II Kongresu Kultury Chrześcijańskiej przygotowano kilka dyskusji panelowych, podczas których - w liczebnie mniejszych grupach - szukano odpowiedzi na najpilniejsze pytania współczesnego świata. Jerzy Buzek, Stefan Niesiołowski i Leon Kieres zastanawiali się, czy polityk może być uczciwy, a jeśli tak, to za jaką cenę. Andrzej Wajda, Krzysztof Zanussi i Juliusz Braun debatowali nad jakością kultury wyższej. Marcin Przeciszewski prowadził rozmowę z Tomaszem Lisem i Janem Skórzyńskim na temat roli mediów, zaś abp Tadeusz Kondrusiewicz i prof. Michał Łesiów zastanawiali się, w jaki sposób można wykorzystać doświadczenia Wschodu w procesie budowania „Europy ducha”.
Program Kongresu został ułożony w taki sposób, że w tok naukowych rozważań harmonijnie włączono program spotkań modlitewnych i artystycznych. Msze św. były okazją do głębokiej refleksji i „przemodlenia” usłyszanych treści, a udział w wydarzeniach artystycznych (m.in. koncert w Filharmonii Lubelskiej, wystawa malarstwa Tadeusza Boruty, spektakl: Odchodzi Sceny Plastycznej KUL, misterium: Poemat o miejscu czy koncert poezji ks. Jana Twardowskiego) dawał satysfakcję, że wśród różnorakich propozycji znajduje się wiele takich, w których sztuka łączy się z sacrum. W ramach Kongresu został zaprezentowany album Skarby Archidiecezji Lubelskiej, wydany przez Wydawnictwo „Gaudium” z okazji 200-lecia istnienia diecezji, ukazujący najpiękniejsze zabytki kultury sakralnej Lubelszczyzny.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Twórca pierwszej reguły

Niedziela Ogólnopolska 19/2023, str. 20

[ TEMATY ]

Św. Pachomiusz Starszy

commons.wikimedia.org

Św. Pachomiusz Starszy

Św. Pachomiusz Starszy

Ojciec Pustyni, ojciec monastycyzmu.

Urodził się w Esneh, w Górnym Egipcie. Jego rodzice byli poganami. Kiedy miał 20 lat, został wzięty do wojska i musiał służyć w legionach rzymskich w pobliżu Teb. Z biegiem czasu zapoznał się jednak z nauką Chrystusa. Modlił się też do Boga chrześcijan, by go uwolnił od okrutnej służby. Po zwolnieniu ze służby wojskowej przyjął chrzest. Udał się na pustynię, gdzie podjął życie w surowej ascezie u św. Polemona. Potem w miejscowości Tabenna prowadził samotne życie, jednak zaczęli przyłączać się do niego uczniowie. Tak oto powstał duży klasztor. W następnych latach Pachomiusz założył jeszcze osiem podobnych monasterów. Po pewnym czasie zarząd nad klasztorem powierzył swojemu uczniowi św. Teodorowi, a sam przeniósł się do Phboou, skąd zarządzał wszystkimi klasztorami-eremami. Pachomiusz napisał pierwszą regułę zakonną, którą wprowadził zasady życia w klasztorach. Zobowiązywał mnichów do prowadzenia życia wspólnotowego i wykonywania prac ręcznych związanych z utrzymaniem zakonu. Każdy mnich mieszkał w oddzielnym szałasie, a zbierano się wspólnie jedynie na posiłek i pacierze. Reguła ta wywarła istotny wpływ na reguły zakonne w Europie, m.in. na regułę św. Benedykta. Regułę Pachomiusza św. Hieronim w 402 r. przełożył na język łaciński (Pachomiana latina). Koptyjski oryginał zachował się jedynie we fragmentach.
CZYTAJ DALEJ

Nauczyciel życia duchowego

Święty Paweł VI uważał go za wzór do naśladowania dla wszystkich współczesnych księży cierpiących na kryzys tożsamości.

Święty Jan z Ávili urodził się w rodzinie szlacheckiej o korzeniach żydowskich. Już jako 14-latek studiował prawo na uniwersytecie w Salamance, a potem filozofię i teologię w seminarium w Alcalá. Od samego początku jednak chciał służyć biednym. Po śmierci swoich rodziców rozdał majątek ubogim, a na przyjęcie po święceniach kapłańskich zaprosił dwunastu żebraków i osobiście im usługiwał. Jego wielkim pragnieniem były misje w Ameryce, jednak na polecenie arcybiskupa Sewilli został misjonarzem ludowym. Głosząc misje w Andaluzji, katechizował dzieci, uczył dorosłych modlitwy, był gorliwym spowiednikiem. W 1531 r. trafił do więzienia inkwizycji, gdyż oskarżono go o herezję iluminizmu (przeświadczenie, że prawdę można poznać wyłącznie intuicyjnie, dzięki oświeceniu umysłu przez Boga). Po licznych interwencjach oczyszczono go jednak z zarzutów i został uwolniony. Założył m.in. uniwersytet w Baeza, na południu Hiszpanii. Powołał także do istnienia stowarzyszenie życia wewnętrznego. Prowadził korespondencję duchową m.in. z Ludwikiem z Granady, Ignacym Loyolą i Teresą z Ávili.
CZYTAJ DALEJ

Relikwie św. Augustyna i jego matki Moniki w pektorale Leona XIV

2025-05-10 14:09

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

Leon XIV

Leon XIV

W insygniach noszonych przez Papieża w dniu wyboru 8 maja ukryty jest prawdziwy program świętości biskupiej. Przechowywane w nich fragmenty kości należą do świadków świętości związanych z zakonem augustianów, ucieleśniających wierność, reformę, służbę i męczeństwo.

W centrum znajdują się relikwie św. Augustyna, wielkiego Ojca Kościoła, który uczy, jak podążać drogą wewnętrznego życia, by odnaleźć Boga, a także cztery inne relikwie: św. Moniki, św. Tomasza z Villanuevy, błogosławionego Anzelma Polanco i czcigodnego Giuseppe Bartolomeo Menochio.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję