Reklama

Polska

Diecezja opolska ma nowego biskupa pomocniczego

Nowym biskupem pomocniczym diecezji opolskiej został ks. Waldemar Musioł dotychczasowy dyrektor Wydziału Duszpasterskiego Kurii Diecezjalnej w Opolu. Biskup nominat przyjmie święcenia w sobotę 10 grudnia 2022 r. o godz. 11.00 w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu.

www.diecezja.opole.pl

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

O 12.00 – po odmówieniu modlitwy Anioł Pański - w kaplicy kurii ks. dr Andrzej Ochman, kanclerz Kurii Diecezjalnej, odczytał decyzję Stolicy Apostolskiej:

Ojciec Święty Franciszek mianował ks. Waldemara MUSIOŁA, dyrektora Wydziału Duszpasterskiego Kurii Biskupiej w Opolu, biskupem pomocniczym diecezji opolskiej i przydzielił mu stolicę tytularną Bagi.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Warszawa, 29 października 2022 r.

+Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski

Zebrani w kaplicy biskupi opolscy i pracownicy kurii odmówili modlitwę „Chwała Ojcu” i odśpiewali „Ciebie Boże wielbimy”.

- Jesteśmy wdzięczni Panu Bogu, Ojcu Świętemu i nuncjuszowi – mówił bp Andrzej Czaja. – W sposób szczególny słowa wdzięczności kieruję do ks. Waldemara, że ten wybór przyjął. To nie jest takie oczywiste i ten, kto na następcę Apostołów jest mianowany, taką wolę ma prawo wyrazić. Dziękujemy, Waldemarze, że wyraziłeś ją pozytywnie. Cieszy nas ta nominacja. Radość i wdzięczność jest wielka, bo wiemy, z kim mamy do czynienia. Wszyscy go dobrze znamy. Wiemy, że jest człowiekiem serdecznym, bardzo otwartym, dialogowym, z umiejętnością dobrego komunikowania, co jest dzisiaj niezwykle ważne. Mamy do czynienia z człowiekiem, który jest naprawdę Bożego Ducha, który potrafi się pochylić nad małym dzieckiem i nad staruszkiem. Z człowiekiem żywej wiary. Jak rzadko kto jesteś do tej posługi przygotowany, bo znasz tę diecezję na wylot.

Biskup Czaja wraz z biskupami Pawłem Stobrawą i Rudolfem Pierskałą przekazali biskupowi nominatowi biskupi krzyż i piuskę, znak godności w Kościele. Zebrani raz jeszcze pomodlili się za nowego biskupa pomocniczego diecezji opolskiej.

- - Krzyż to jest znak Chrystusa, naszego Pana, którego mamy reprezentować w Kościele i wobec świata – dodał bp Andrzej Czaja. – Trudne to jest zadanie. Krzyż ma być światłem: W krzyżu miłości nauka…”. Chciej w nim widzieć dowód miłości Pana ku Tobie i nam wszystkim i znak niezawodnej nadziei. I znak błogosławieństwa na co dzień.

Reklama

- Bardzo dziękuję za obecność i towarzyszenie mi w jednym z najważniejszych momentów mojego życia – mówił biskup nominat Waldemar Musioł. - Dziękuję za modlitwę i za wspólne wysłuchanie decyzji papieża Franciszka, która mnie została objawiona w miniony wtorek. Ta decyzja generuje w moim sercu kilka uczuć. Pierwszym jest zderzenie z poczuciem własnej słabości. Z poczuciem ograniczeń i niedoskonałości duszy i ciała. Rodzi się pytanie, czy to nie za wysokie progi na moje nogi. Po drugie, pojawia się w sercu głębokie przekonanie, że Pan Bóg dotychczas przez różne i czasem drobne, dziwne wydarzenia, także ostatnich dni, pisał historię mojego życia, wybierając z tego niedoskonałego naczynia, co chciał i wykorzystywał, jak chciał, a ja nigdy nie pozostawałem stratny. Uczucie trzecie, to Boża, naznaczona ludzkim niepokojem, radość za tę nominację i wreszcie – tego jest chyba we mnie najwięcej – dużo, dużo wdzięczności. Panu Bogu, ale także wszystkim ludziom, którzy mnie wychowaniem, pracą, sympatią, przyjaźnią i miłością doprowadzili mnie do dzisiejszego dnia. To ostatnie uczucie zamieniam dzisiaj na proste dziękuję (…).

Na zakończenie nominat udzielił zebranym błogosławieństwa. Kanclerz kurii wręczył mu w imieniu zebranych bukiet kwiatów i złożył życzenia.

Ks. Waldemar Musioł urodził się 10 listopada 1976 roku w Krapkowicach. Pochodzi z parafii św. Floriana w Żywocicach w dekanacie krapkowickim. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Żywocicach (1983-1991). W 1991 roku rozpoczął edukację w Liceum Ogólnokształcącym przy Zespole Szkół Budowlanych w Głogówku, które ukończył świadectwem maturalnym w 1995 roku.

W latach 1995-2001 odbywał formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Nysie i Opolu. Ukończył je w 2001 roku, uzyskując magisterium z teologii. Święcenia kapłańskie przyjął 2 czerwca 2001 roku z rąk biskupa opolskiego Alfonsa Nossola. Kontynuując studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, w 2005 roku uzyskał licencjat kanoniczny z teologii pastoralnej. W latach 2001-2005 był wikariuszem parafii św. Piotra i Pawła w Nysie, a w latach 2005-2006 – w parafii bł. Czesława w Opolu.

Reklama

W latach 2006-2009 był referentem w wydziale duszpasterskim kurii diecezjalnej w Opolu, a od stycznia 2009 roku jest jego dyrektorem. W latach 2008-2013 był rektorem kościoła św. Sebastiana w Opolu, a od października 2012 roku rektorem diecezjalnego Bractwa św. Józefa. Od października 2021 był moderatorem diecezjalnego zespołu synodalnego, a od listopada 2021 roku – sekretarzem Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski.

Biskup nominat przyjmie święcenia w sobotę 10 grudnia 2022 r. o godz. 11.00 w kościele seminaryjno-akademickim w Opolu.

2022-10-29 14:28

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jestem, który Jestem

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Karol Porwich/Niedziela

Rozważania do Ewangelii J 15, 1-8.

Niedziela, 28 kwietnia. Piąta niedziela wielkanocna

CZYTAJ DALEJ

Świdnica. Siejba Słowa na Peryferiach. Głos prawdy w erze dezinformacji

2024-04-29 08:46

[ TEMATY ]

Świdnica

bp Ignacy Dec

siejba słowa na peryferiach

ks. Mirosław Benedyk/Niedziela

Siejba słowa na peryferiach

Siejba słowa na peryferiach

"Życzę, aby Czytelnicy tych codziennych sentencji znaleźli coś dla siebie, co ich przybliży do Pana Boga i drugiego człowieka" – napisał bp Ignacy Dec w siódmym tomiku Siejby Słowa na Peryferiach.

W najnowszej publikacji bp Ignacy Dec zbiera swoje refleksje i myśli, które regularnie publikuje w przestrzeni medialnej, głównie na popularnej Platformie X, dawniej znanej jako Twitter. Siódmy już tom serii prezentuje Twitty z roku 2023, ukazujące się w postaci cyfrowej, a teraz zebrane i opublikowane w wersji papierowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję