Wyzwania, jakie stoją dziś przed młodym małżeństwem planującym powiększenie rodziny, są olbrzymie. Nie chodzi tu tylko i wyłącznie o kwestie materialne, choć tak naprawdę większość z owych dylematów ma tu swoją genezę.
Młodzi rodzice, będący często na dorobku, decydując się na dziecko, zwyczajnie się boją - przede wszystkim tego, że biorąc odpowiedzialność za nowe życie, nie są pewni, czy uda im się zapewnić wszystko, co jest konieczne dla rozwoju dziecka. Kłopotem jest zwłaszcza trudny okres tuż po urlopie macierzyńskim, kiedy to na rodziców spada pytanie: praca czy dziecko? Jak to pogodzić? Z jednej strony maluch potrzebuje opieki i obecności mamy oraz taty, a z drugiej - rodzice muszą zarabiać na jego i swoje utrzymanie. Nie zawsze jest możliwość skorzystania z pomocy rodziny, znajomych, a opiekunka do dziecka jest często poza finansowym zasięgiem młodych rodziców.
Dochodzą do tego często frustracje matki, która darzy dziecko wielkim uczuciem, ale obawia się, czy pracodawca nie ocenia gorzej jej pracy od chwili, gdy urodziła dziecko. Jest przecież mniej elastyczna, jeśli chodzi o godziny pracy, mniej dyspozycyjna. Czasem zadaje sobie więc pytanie, czy nie będzie pierwszą osobą, którą mogą dotknąć zwolnienia...
Tymczasem wspomniany dylemat jest do rozwiązania, bo przy odrobinie dobrej woli pracodawcy i chęci pracownika można połączyć wychowywanie dziecka z pracą zawodową. Jak? Stosując popularne już w innych krajach Europy i USA elastyczne formy zatrudnienia. Jest tu kilka możliwości, ale te, po które najchętniej sięgają młodzi rodzice, to: telepraca, job sharing (dzielenie etatu) i zadaniowy czas pracy. Każda z tych form pozwala w nieco innym stopniu podzielić czas na życie prywatne i zawodowe. Ale po kolei.
Telepraca, stosowana już w niektórych polskich firmach, pozwala na zatrudnienie pracownika, który swoje obowiązki realizuje poza biurem firmy. Wspólnie z pracodawcą organizuje sobie najpierw coś na kształt minibiura w domu, gdzie za pomocą telefonu i internetu kontaktuje się z pracodawcą oraz klientami. Nie oznacza to jednak, że pracuje tylko w domu. Można w ten sposób łączyć pracę w siedzibie firmy i poza nią. Niektóre przedsiębiorstwa na kilka dni w tygodniu lub miesiącu dają możliwość takiej pracy zatrudnionym.
Job sharing, czyli dzielenie etatu, to możliwość wykorzystania elastycznych form zatrudnienia w firmach lub na stanowiskach, gdzie niemożliwe jest wykonywanie obowiązków służbowych poza biurem. W tym przypadku dwie lub więcej osób jest zatrudnionych w takim samym wymiarze godzin i wymieniają się np. po 4 godzinach pracy. Po takie rozwiązanie warto sięgnąć, pracując m.in. w sekretariacie.
Zadaniowy czas pracy jest jedną z najbardziej elastycznych form zatrudnienia. Generalnie chodzi o zrealizowanie efektu pracy. Pracownik umawia się z szefem, co i na kiedy powinno zostać wykonane oraz czy dla realizacji celu konieczne są jeszcze spotkania w firmie. Kiedy ustalony jest harmonogram prac, można przystąpić do działania. Tak naprawdę pracodawcy nie obchodzi tu, czy praca została wykonana w firmie, czy poza nią, czy jednego dnia pracownik poświęcił jej 10 godzin, a innego dnia 6, czy może pracował po etatowe 8 godzin. Chodzi o efekt.
Z doświadczeń osób, które już skorzystały z elastycznych form zatrudnienia, wynika, że szefowie są zainteresowani takim rozwiązaniem, bo zależy im na zatrzymaniu dobrego pracownika. Kłopotem, aczkolwiek pozornym, są rozwiązania prawne. Do tej pory brakowało np. umów odpowiednich dla każdej z form EFZ. Dziś można je już pobrać ze strony internetowej projektu „Rodzic - Pracownik, rozwój zawodowy rodziców podczas urlopu wychowawczego”: www.portal.rodzic-pracownik.pl.
Kiedy przyjdziemy do szefa z wartą przemyślenia propozycją i gotowym rozwiązaniem, jest spora szansa, że będziemy mogli połączyć pracę i wychowanie dziecka.