Eucharystii na Cmentarzu Głównym w Przemyślu przewodniczył abp Adam Szal, a koncelebrowali abp Józef Michalik oraz kapłani z czterech parafii znajdujących się w centrum Przemyśla, którzy tradycyjnie tego dnia wspólnie przeżywają tę liturgię. Oprawę liturgiczną w tym roku przygotowali wierni z Parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa (OO. Karmelici Bosi).

Proboszcz Parafii, o. Krzysztof Górski, na początku homilii zwrócił uwagę na przedziwny paradoks, że spotykamy się na cmentarzu, gdzie wszystko mówi o śmierci, a rozważamy o szczęściu – ponieważ słowo „błogosławieni”, które w dzisiejszym fragmencie Ewangelii powtarza się 8 razy, znaczy: „szczęśliwi”. Zauważył, że błogosławieni-szczęśliwi są nie tyle ludzie, którzy doświadczają cierpienia, ale którzy potrafią przeżywać je z Jezusem.

Podkreślił też, że święci to nie ci, którzy wierzyli w Boga, ale ci, którzy wierzyli Bogu. A uwierzyć Bogu, to przyjąć pewną prostą prawdę, w którą jednak jest nam bardzo trudno uwierzyć. Mianowicie, że Bóg kocha mnie bezgranicznie i bezwarunkowo, że nie muszę na tę miłość zasłużyć.

Na koniec zauważył, że nasza obecność dziś na cmentarzu wiąże się z pewnym „niebezpieczeństwem”. W uroczystość Wszystkich Świętych czcimy bowiem nie tylko tych świętych, którzy są kanonizowani, malowani na wielkich obrazach w kościołach… ale tych zwykłych, których być może znaliśmy osobiście, którzy robili zakupy w tym samym sklepie, co my, i modlili się w tym samym kościele. A ich życie było otwarte na Boga. Nie mamy więc wymówki, że świętość nie jest dla nas…

Po Mszy Świętej odbyła się procesja z modlitwą za zmarłych do pięciu stacji, która zakończyła się przy Grobie Nieznanego Żołnierza na Cmentarzu Wojskowym w Przemyślu.