Bp Zadarko: Parafia nie może zamykać oczu i serca na obcokrajowców i uchodźców

Do tematu Światowego Dnia Migrantów i Uchodźców odniósł się w rozmowie z KAI delegat KEP ds. Imigracji. Wskazał, że w tegorocznym zawołaniu chodzi o uwypuklenie niezmienności miłości miłosiernej, polegającej na okazywaniu gościnności tym, którzy do nas przychodzą z różnych stron, religii i kultur.

Duszpasterz podkreśla, że troska o migrantów to sprawa wszystkich ochrzczonych. - Całe społeczeństwo polskie, w tym nasze parafie dały piękne chrześcijańskie świadectwo przyjęcia uchodźców z Ukrainy, ale czy równie dobrze jesteśmy otwarci na migrantów z innych miejsc, chociażby z Azji, czy Afryki? - pyta bp Zadarko.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Delegat KEP wskazuje, że Kościół nie może być obojętny wobec innych ludzi, gdyż do świata jest posłany, nie po to, aby się od niego izolować, ale po to, aby miłość miłosierną okazywać tym, którzy bardzo często na tę miłość nie zasługują. "To jest piękna cecha Kościoła, czyli nieustanne okazywanie dobroci ludziom w potrzebie, którzy nie zawsze są w naszych szeregach" - powiedział bp Zadarko.

Jak informuje watykański komunikat, orędzie z okazji Światowego Dnia Migrantów i Uchodźców będzie dotyczyło pielgrzymującego wymiaru Kościoła: „Jest to droga, którą należy podjąć w sposób synodalny, pokonując wszelkie zagrożenia i przeszkody, aby wspólnie dotrzeć do naszej prawdziwej ojczyzny. Podczas tej drogi, gdziekolwiek ludzie się znajdują, konieczne jest uznanie obecności Boga, który idzie ze swoim ludem, zapewniając mu na każdym kroku swoje prowadzenie i ochronę”.

- Papież Franciszek chce zaakcentować, że sprawa migrantów i uchodźców ma szalenie ważny wymiar i dotyczy całej wspólnoty Kościoła. Poprzez to hasło Ojciec Święty nawiązuje do posoborowego akcentu Kościoła pielgrzymującego. Kościół bowiem jest wspólnotą ludzi zmierzających do wiecznej Ojczyzny - zwraca uwagę biskup Zadarko. - W pielgrzymującym ludzie mamy dostrzegać Chrystusa, który prowadzi wszystkich ludzi do zbawienia. Myślę, że to przesłanie ma otworzyć nam oczy, abyśmy rozpoznawali Chrystusa w każdym człowieku, ale też i w całej wspólnocie - dodaje.

Reklama

Komunikat Dykasterii do spraw Służby Integralnemu Rozwojowi Człowieka informuje także, że „równie ważne jest uznanie obecności Pana, Emmanuela, Boga z nami, w każdym migrancie, który puka do drzwi naszych serc i oferuje możliwość spotkania”.

Delegat KEP ds. Imigracji zwraca uwagę na obecność Boga w migrantach. - Chrystus ma dzisiaj twarz uchodźcy, ponieważ On sam powiedział: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Jezus mówił: „byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie” lub nie przyjęliście - wskazuje biskup. - Parafia nie może zamykać oczu i serca na obcokrajowców i uchodźców. Wspólnoty nieprzeżywające troski o migrantów, tracą szansę spotkania z Bogiem - dodaje.

Z raportu ONZ wynika, że we wrześniu 2023 r. liczba uchodźców na świecie rekordowo wyniosła 114 milionów. Blisko jedna trzecia wszystkich uchodźców pochodziła z zaledwie trzech krajów: Afganistanu, Syrii i Ukrainy. Obecnie ponad 4,2 mln osób z Ukrainy korzysta z unijnego mechanizmu tymczasowej ochrony. Dane Eurostatu wskazują, że na koniec października 2023 r. w naszym kraju przebywało blisko milion ukraińskich uchodźców (957 tys. osób).

Ks. Cisło: W Europie imigranci próbowali w swoich ośrodkach wprowadzać prawo szariatu. I z takimi ludźmi mamy do czynienia - mówi portalowi wPolityce.pl ks. Waldemar Cisło z Organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

wPolityce.pl: W lutym brytyjskie media donosiły, że Państwo Islamskie grozi Europie falą masowych migracji, które zostaną przez PI wykorzystane do lokowania terrorystów na naszym kontynencie. Dziś widzimy falę imigracji do UE, a papież Franciszek wzywa do przyjmowania uchodźców. Jak chrześcijanie powinni się odnosić do tego problemu?

Ks. Waldemar Cisło, Pomoc Kościołowi w Potrzebie: Pamiętajmy również o wcześniejszym apelu Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, który został wzmocniony obecnie słowami papieża Franciszka. Jako chrześcijanin te odezwy odczytuje, jako nakaz Ewangelii: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, bezdomnych w dom przyjąć. Na pewno chrześcijanie nie uchylają się od tego obowiązku. Jeśli ktoś stanie pod naszym domem, głodny czy spragniony, na pewno pomożemy. Tak przecież już się dzieje, tak było w Erbilu w Iraku, gdzie 100 tysięcy osób stanęło na ulicach. Miejscowy arcybiskup pisał do naszej organizacji z pytaniem co robić. Otworzono wtedy kościoły i przyjęto uchodźców. Kościół zawsze się tak zachowuje.

Dziś ci ludzie przyjeżdżają z zupełnie innych kręgów kulturowych do Europy, a mieszkańcy krajów europejskich czują zagrożenie. Słusznie?

To druga strona tego problemu. Mamy przecież, jako osoby myślące, świadomość, że należy oczekiwać od rządu, by dbał o nasze bezpieczeństwo. A ci, którzy trafiają do Europy, to nie tylko ludzie, którzy uciekają ratując życie. Ludziom, którzy są zagrożeni należy pomóc - rodzinom, dzieciom, kobietom. Wiemy, że chrześcijan się morduje w Iraku, czy Syrii. Trudno jednak nie mieć obaw związanych z migracjami. Protesty związane z migracjami są już widoczne, obawy również mają Polacy. To trzeba zrozumieć, ludzie mają prawo się obawiać. Przecież wszyscy widzą, co dzieje się w Syrii czy Iraku. My nie chcemy tego u siebie.

Widać coraz mocniejszą presję na Polskę, by przyjmowała uchodźców. Mówi się, że każda parafia może przyjąć kogoś, że to nie powinien być kłopot…

Dziś przekonuje się nas, że mowa o stosunkowo niewielkiej liczbie. Pytano mnie, ile parafii jest w Polsce. A gdy powiedziałem, że około 11 tysięcy, usłyszałem, że w takim razie można spokojnie przyjąć w Polsce około 60 tysięcy osób. Parafie są rzeczywiście w stanie nakarmić tyle ludzi. Ale co potem? Przecież Kościół czy parafie nie mają środków, by utrzymywać tych ludzi latami. A choćby nauka języka polskiego to sprawa na lata. Bądźmy realistami. Oczywiście trzeba udzielać doraźnej pomocy, bez względu na to, z kim mamy do czynienia. W Holmes, czy Aleppo karmimy każdego potrzebującego, w szpitalach nie pytamy, czy ktoś jest muzułmaninem czy chrześcijaninem. Pomagamy każdemu. Przykro, że nie ma tu wzajemności.

Papież jednak wzywa jednoznacznie do pomocy i przyjmowania uchodźców.

W sensie moralnym spełnimy wołanie papieża. Powiem, że Kościół w Polsce od 2009 roku obchodzi dzień solidarności z Kościołem Prześladowanym. Zbieramy pieniądze dla Syrii i Iraku. Przekazaliśmy do tej pory już 6 milionów złotych, by tym ludziom pomóc na miejscu. Jak na polskie możliwości to nie jest mało. To bardzo duży wysiłek polskiego Kościoła. My wciąż przekazujemy te pieniądze, pomagamy na miejscu. W Erbilu pomagamy dzieciom wyjść z wojennej traumy. Kościół pomaga mądrze, ma miejscu. W Erbilu jest obóz, w którym mieszkało ponad 700 osób. Dziś już tylko 500. W ciągu roku 200 osób się wyprowadziło, znalazło pracę, mieszkanie i pozostało na miejscu.

Czy w księdza ocenie jest dziś możliwość odsiania tych, którzy przybywają do Europy z wrogimi zamiarami? Czy Polska może sprawić, że trafią do nas rzeczywiście jedynie ludzie pewni, którzy uciekają przed śmiercią?

Terroryści to nie są idioci. Jeśli takie armie i służby, jak amerykańskie czy z krajów arabskich nie potrafiły sobie poradzić z tym problemem, to nasze służby sobie mają poradzić? To naiwne.

Rząd Polski jest dziś pod presją i musi podjąć decyzję, czy godzi się na przyjęcie dziesiątek tysięcy uchodźców. Co ksiądz doradziłby władzy w tej sprawie?

Przede wszystkim należy pytać rząd, jak Polsce poszło z Polakami z Donbasu. Czy to samo chcą powtórzyć? Nie mamy przecież ośrodków dla uchodźców, nie mamy przygotowanych służb. Nie ma zrozumienia, na czym polegają różnice kulturowe i co z nich wynika. Słyszeliśmy, co się działo w ośrodkach dla imigrantów. Wiemy, że w Europie imigranci próbowali w tych ośrodkach wprowadzać prawo szariatu. Z takimi ludźmi mamy do czynienia. Musimy brać na poważnie obawy naszych obywateli.

Dziś Unia Europejska mówi o 160 tysiącach emigracji. Czy to już koniec? Czy należy się przygotować na znacznie większą falę?

Należy sobie na początek postawić pytanie. Dziś mówi się nawet o fali 5 milionów uciekinierów z Syrii. Tyle osób chce się stamtąd wydostać. Kolejnych kilka milionów ludzi chce uciekać z Iraku. Kolejne setki milionów chcą uciec z Afryki. Czy Europa jest gotowa na przyjęcie tych ludzi? Jeśli uznamy, że tak, to działajmy i przyjmujmy ich. Ale rzeczywiście jesteśmy na to gotowi? Bo przygotowani na pewnie nie jesteśmy.

Czy jest szansa pomóc im na miejscu? Czy takie działania mają szanse powodzenia?

Właśnie tak powinniśmy działać. Organizacja Pomóc Kościołowi w Potrzebie już kilka lat temu zwracała światu uwagę na to, co działo się w Syrii i Iraku. To spotkało się jednak z milczeniem. Unia Europejska nie była nawet w stanie przyjąć stanowiska bardzo radykalnie potępiającego rzezie i pogromy chrześcijan. Dziś ten problem mamy u siebie. Gdybyśmy wtedy reagowali, sytuacja byłaby zupełnie inna. Warto również wskazać na hipokryzję USA w tej sprawie. Amerykanie zdestabilizowali sytuację na Bliskim Wschodzie. A teraz mówią, że życzą UE pozytywnego rozwiązania problemu migracji. To jest postawa kogoś kto „namieszał”? Oni rozwalili Bliski Wschód, umyli ręce, a dziś patrzą jak idioci co się dzieje.

Rozmawiał Stanisław Żaryn