Czy wiesz, co wyznajesz? Czy wiesz, w co wierzysz? Zastanawiałeś się kiedyś nad tym? Jeśli nie, zostań z nami. Jeśli tak, tym bardziej zachęcamy do tego duchowego powrotu do podstaw z portalem niedziela.pl. Przewodnikiem będzie nam Katechizm Kościoła Katolickiego.

Dlaczego Kościół tak często sprawuje liturgię?

Już lud Izraela „siedem razy dziennie" (Ps 119, 164) przerywał pracę, by uwielbić Boga. Jezus brał udział w kulcie i modlitwach swojego ludu. Uczył swoich uczniów, jak mają się modlić i zebrał ich w Wieczerni ku, aby sprawować wraz z nimi liturgię liturgii: ofia rowanie siebie samego pod postaciami chleba i wina. Kościół, który wzywa do celebrowania liturgii, jest posłuszny jego poleceniu: „To czyńcie na moją pamiątkę" (1 Kor 11, 24b).

Podobnie jak człowiek potrzebuje powietrza do oddycha nia, a tym samym życia, tak Kościół oddycha i żyje przez to, że celebruje liturgię. To sam Bóg jest tym, kto dzień za dniem tchnie w Kościół nowe życie i obdarza go swoim słowem i swoimi SAKRAMENTAMI. Można posłużyć się jeszcze innym przykładem: każda liturgia jest jak rand ka, której datę Bóg zapisuje w naszym terminarzu. Kto poczułjuż miłość Bożą, przyjdzie chętnie. Kto chwilowo nic nie czuje, a mimo to przychodzi, okazuje Bogu swoją wierność.

Co to jest liturgia?

LITURGIA to oficjalny kult KOŚCIOŁA.

Liturgia nie jest wydarzeniem, podczas którego ciekawie się dyskutuje lub słucha świetnej muzyki. Liturgii się nie robi i nie wymyśla. Ona jest czymś żywym i owocem ponad dwóch tysiącleci wiary Kościoła. Liturgia jest wydarze niem świętym, czcigodnym. Staje się pasjonująca, gdy się czuje, że sam Bóg jest obecny pod postacią jej świętych znaków i w jej mających wielką wartość i często bardzo starych modlitwach.

Dlaczego liturgia jest priorytetem w życiu Kościoła i każdego z osobna?

LITURGIA jest szczytem, do którego zmierza dzia łalność Kościoła, i zarazem jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc" (Sobór Watykański II, Sacrosanctum Concilium, 10).

Za życia Jezusa nieprzeliczone tłumy ludzi garnęły się do Niego, gdyż pragnęły Jego uzdrawiającej bliskości. Również dzisiaj możemy Go znaleźć, bo żyje w swoim Kościele. W dwóch miejscach gwarantuje nam swoją obecność: w posłudze najuboższym (Mt 25, 42) i w EUCHARYSTII. Tam wpadamy prosto w Jego objęcia. Gdy Go do siebie dopuszczamy, podczas Mszy Świętej nas poucza, karmi, przemienia, uzdrawia i jednoczy się z nami.

Czego doświadczamy podczas sprawowania liturgii?

Kiedy sprawujemy liturgię, jesteśmy pochłonięci, uzdrawiani i przemieniani przez miłość Bożą.

Każda liturgia Kościoła i wszystkie jego SAKRAMENTY służą tylko temu, abyśmy mieli życie i mieli je w pełni. Kiedy sprawujemy liturgię, spotykamy Tego, który powie działo sobie: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem" (J 14, 6). Kto przychodzi na liturgię i czuje się osamot niony, tego Bóg obdarza poczuciem bezpieczeństwa. Kto przychodzi na liturgię i czuje się przegrany, zagubiony, ten znajdzie Boga, który czeka na niego.

Co jest najgłębszym źródłem liturgii?

Najgłębszym źródłem LITURGII jest Bóg, w którym odbywa się wieczne, niebiańskie święto miłości - ra dość Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ponieważ Bóg jest miłością, chciałby, żebyśmy uczestniczyli w święcie Jego radości i otrzymali Jego BŁOGOSŁAWIEŃSTWO.

Nasze ziemskie liturgie powinny być świętami pełnymi piękna i siły: świętami Ojca, który nas stworzył. Dlatego tak ważną rolę odgrywają owoce ziemi: chleb, wino, olej oraz światło, kadzidło, muzyka i kolory. Powinny być świętami Syna, który nas odkupił. Dlatego cieszmy się z naszego wyzwolenia, oddychajmy słuchanym słowem, pokrzepiajmy się pokarmem eucharystycznym. Powinny być świętami Ducha Świętego, który w nas żyje. Dlatego ze świętych zgromadzeń emanuje tak obfite bogactwo darów: pociechy, poznania, odwagi, siły i błogosławień stwa.

Co jest istotą każdej liturgii?

LITURGIA jest zawsze przede wszystkim komunią z Jezusem Chrystusem. Każda liturgia, nie tylko Msza Święta, jest uobecnieniem wielkanocnego spotkania. Jezus świętuje z nami przejście ze śmierci do życia i otwiera je.

Najważniejszą Liturgią świata była Ostatnia Wieczerza, którą wieczorem przed swoją śmiercią Jezus sprawował razem z uczniami w Wieczerniku. Uczniowie myśleli, że Jezus obchodził pamiątkę wyzwolenia Izraela z niewoli egipskiej. Jezus jednak celebrował z nimi wyzwolenie całej ludzkości z mocy śmierci. Wtedy w Egipcie to „krew baranka" ustrzegła Izraelitów przed aniołem śmierci. Teraz to On sam miał stać się barankiem, którego krew wybawi ludzkość ze śmierci. Dlatego śmierci Zmar twychwstanie Jezusa to dowód na to, że można umrzeć, a mimo to odzyskać życie. Oto zasadnicza treść każdej celebracji chrześcijańskiej. Sam Jezus porównał swoją Śmierć i Zmartwychwstanie do wyzwolenia Izraela z nie woli egipskiej. Tajemnica paschalna jest więc określeniem odkupieńczego dzieła Śmierci i Zmartwychwstania Jezu sa. Analogicznie do ratującej życie krwi baranka podczas wyjścia Izraelitów z Egiptu (Wj 12), Jezus jest prawdzi wym Barankiem paschalnym, który wybawił ludzkość z więzów śmierci i grzechu.

Za: Youcat polski. Katechizm Kościoła Katolickiego dla młodych. Edycja Świętego Pawła, 2011.

Więcej pytań i odpowiedzi dotyczących wiary: Katechizm Wielkopostny.