Reklama

Egzamin z człowieczeństwa

Niedziela Ogólnopolska 5/2018, str. 7

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ostatnia niedziela stycznia zapowiadała się pięknie. Gdy przed siódmą wyszedłem na „różańcowy spacer”, wschodziło piękne jak na styczeń i w porównaniu z poprzednim burym dniem słońce. Twarz muskał delikatny wiaterek, pięknie śpiewało kilka ptaków, co dawało złudny sygnał, jakoby wiosna mogła być za pasem. Za kilkanaście minut nagle wszystko się zmieniło. Nadciągnęły chmury, ptaki gdzieś się schowały, zaczął wiać przenikliwy, znacznie silniejszy wiatr. Tak jak w życiu – pomyślałem. Nie zawsze świeci słońce, bywa, że jest pod górkę...

Podczas tego „różańcowego spaceru” moje myśli często biegły kilka tysięcy kilometrów dalej i kilka tysięcy kilometrów wyżej. Już w nocy dwa razy się przebudziłem i westchnąłem do Anioła Stróża, aby w moim imieniu był przy NICH. Był zarówno przy tych, którzy znaleźli się w ciężkich opałach, gdy schodzili z Nanga Parbat, jak i przy tych, którzy pędzili, aby ich uratować, i było to pędzenie na złamanie karku. Wierzyłem, że to coś da, bo ufałem św. Ojcu Pio, który swojego Anioła Stróża posyłał często i dodawał, że robi tak, bo Aniołowie są posłuszni. To było wszystko, co mogłem zrobić, żeby im pomóc, a przecież pomóc chciałem. Jak chyba każdy.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dwie strony życia

Po spacerze, posilony codzienną porcją różańcowej modlitwy, i po wykonaniu codziennej osobistej misji ratunkowej ukierunkowanej na dusze w czyśćcu cierpiące, której narzędziem, swoistą liną z woli Pana Jezusa, jest Koronka do Miłosierdzia Bożego, wróciłem do mieszkania i zajrzałem do netu, aby wzmocnić moje współczucie. Było jak z tą pogodą na spacerze, czyli identycznie jak w życiu. Jedna informacja była wspaniała, że aż chciało się podskoczyć z radości, ale szła z nią w parze druga – tej nie chciało się czytać, bo wprost paraliżowała. „Polscy ratownicy – himalaiści Adam Bielecki i Denis Urubko sprowadzili bezpiecznie Elisabeth Revol”. Pozostało im tylko czekać na helikopter. Niestety, jej towarzysza wspinaczkowego Tomasza Mackiewicza prawdopodobnie nikt na ziemi nie był w stanie uratować i zostanie na tej górze już na zawsze. Jeszcze raz poprosiłem mojego Anioła Stróża, aby stał się Aniołem Pocieszenia dla mojego rodaka, leżącego w porywanym wichrem namiocie na Nanga Parbat, i dla jego rodziny.

Reklama

Po co ludzie się tam pchają?

Gdy piszę ten tekst, mam przed sobą „Niedzielę” z 14 stycznia 2018 r. Na okładce zdjęcie Krzysztofa Wielickiego, jednego z najsłynniejszych żyjących polskich himalaistów, kierownika wyprawy na K2, który – jak się okazało – musiał także koordynować akcję ratunkową na Nanga Parbat. Okładka zapowiada tekst wewnątrz numeru dotyczący właśnie wyprawy na K2, ostatni niezdobyty zimą ośmiotysięcznik, który ukazuje ją w kontekście najwybitniejszych postaci polskiego himalaizmu.

Przy tego typu dramatycznych zdarzeniach zawsze pojawiają się pytania: Po co ludzie tam wchodzą? Czy nie bezpieczniej byłoby pozostać na równinach? Przecież później, w razie właśnie takiej sytuacji, jak ta z Elisabeth i Tomaszem na Nanga Parbat, narażają innych – zarówno tych, którzy muszą spieszyć im z bezpośrednią pomocą, jak i wiele innych osób zaangażowanych w akcję ratunkową. Zresztą w Internecie oprócz głosów pełnych współczucia i podziwu dla ratowników znalazły się też słowa krytyki – często odrażającego hejtu. Nie będę się starał przekonać tych hejtujących, bo to „mission impossible”. Zaś odpowiedź na pytanie: Po co? jest prosta. Bo są ludźmi. Bo człowiek ma godność i jest wolny. Ma godność wznoszenia się ponad wszystko i wolność przekraczania „świętego spokoju” w poszukiwaniu prawdy i dobra. Czy na ośnieżonych szczytach górskich można to znaleźć? A gdzie zwykł patrzeć św. Jan Paweł II? Przed oczyma staje mi zdjęcie z wakacji już schorowanego, pochylonego Ojca Świętego wpatrzonego w ośnieżone alpejskie szczyty. Kogo tam wypatrywał? Nie może być innej odpowiedzi. Tego, którego budowla jest na świętych górach (por. Ps 87, 1).

2018-01-31 10:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

Zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył

2024-03-28 06:16

[ TEMATY ]

Wielki Post

rozważania

rozważanie

Adobe.Stock.pl

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Jezus spożywa ze swoimi uczniami ostatnią wieczerzę. Wie, że to, co teraz im mówi, za chwilę stanie się rzeczywistością – Jego Ciało zostanie wydane i Krew przelana w piątek, w czasie zabijania w świątyni baranków paschalnych. Wypowiada słowa, które odtąd będą powtarzane w czasie każdej Mszy św.: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało Moje… bierzcie i pijcie, to jest Moja Krew”. „Ile razy bowiem będziecie jeść ten chleb i pić z tego kielicha, będziecie ogłaszać śmierć Pana, aż przyjdzie” (1 Kor 11, 26), dodaje św. Paweł Apostoł. Mogę te słowa przyjąć jako zaproszenie dla mnie: Bierz i jedz, pij, abyś żył. „Jeśli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i pili Jego krwi, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja wskrzeszę go w dniu ostatecznym” (J 6, 53n). Takie to proste i takie trudne jednocześnie… Tajemnica Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję