Miejscowość Rurka, niewątpliwie wszystkim, którym bliska jest historia Kościoła na naszych prastarych ziemiach, kojarzy się ze słynną komandorią templariuszy, która powstała w tym miejscu w drugiej połowie XIII wieku. Dawna kaplica zakonna oddalona jest od obecnego kościoła o kilkaset metrów. Warto przypomnieć, że zakonnicy zostali usadowieni na Pomorzu przez księcia pomorskiego Barnima I, który nadał im w 1234 r. Ziemię Bańską. W 1282 r. templariusze rureccy otrzymali patronat nad parafią miejską w Chojnie. W 1312 r. przybyli na te tereny joannici, którzy wspierali rozbudowę chojeńskiego kościoła. Najstarsza znana wzmianka o kościele parafialnym w Rurce pochodzi z 1490 r., z informacją o proboszczu Thomasie Sasse. Obecna świątynia pochodzi jednak dopiero z przełomu wieków XIX i XX. Cenne wyposażenie kościoła w Rurce rzeźbiona ambona i ołtarz z XVIII wieku oraz cynowe świeczniki z 1734 r. i 1740 r.
Reklama
Kiedy przybywam wraz z proboszczem parafii ks. Januszem Mieszkowskim do kościoła w Rurce, jestem zafascynowany opowieścią o dawnych czasach świetności tego miejsca. Od czasów powrotu na nasze ziemie Kościoła katolickiego, stanowi ono dziedzictwo religijne i kulturowe tej tak ważnej historycznie miejscowości, do której nieustannie przybywają archeologowie i koneserzy historii, by odczytywać znaki przeszłości. Zyskuje na tym również ranga kościoła, a tytuł ofiarowany św. Józefowi wzmacnia godność tej świątyni. Ksiądz proboszcz podkreśla, że tutejsi wierni od lat zabiegają o piękno swojego kościoła inicjując kolejne ważne kwestie dotyczące doposażenia jego wnętrza, jak chociażby nowe nagłośnienie czy wymiana tabernakulum.
Obraz patrona znajduje się wyjątkowo w bocznym ołtarzu po prawej stronie prezbiterium. Podkreśla to w pewnym sensie Jego pokorę i duchowość. Lokalny kult św. Józefa ma swoją długą tradycję i wiąże się zarówno z indywidualną pobożnością jak i celebracją liturgiczną zanoszoną podczas Mszy św. i licznych nabożeństw. Należy do nich odmawianie Litanii ku czci św. Józefa, a także wykonywanie znanych, tradycyjnych pieśni ku jego chwale. Przez wiele lat dzień odpustu był tutaj przeżywany także z obecnością wiernych z okolicznych miejscowości, i co warto docenić, mieszkańcy podejmowali ich później odpustową gościną.
Warto się tutaj wybrać by oddać hołd św. Józefowi, a przy okazji dotknąć historii i odwiedzić dawne miejsca obecności komandorii templariuszy.
Historia kościoła w Ropczycach – Czekaju rozpoczęła się wraz z organizowaniem punktów katechetycznych. Jest dowodem wytrwałości i odwagi mieszkańców i duszpasterzy.
Katechizacja dzieci i młodzieży, po zakazaniu przez reżim nauczania religii w szkołach, odbywała się tutaj w domach prywatnych, m.in. u Salomei Kępki, Teresy Kani i Urszuli Kasprzyk.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
