Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Spotkania Akademickie

Już po raz 13. w kościele filialnym Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Bukowinie odbyły się Spotkania Akademickie.

Niedziela zamojsko-lubaczowska 49/2021, str. I

[ TEMATY ]

akademia

spotkania

Joanna Ferens

Przed kościołem w Bukowinie

Przed kościołem w Bukowinie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rozpoczęły się one wykładem rektora Akademii Zamojskiej na temat roli akademii w formacji człowieka. Następnie została odprawiona Msza św., którą sprawował ks. Radosław Zaborniak, wikariusz parafii w Biszczy.

Wdzięczność i prośba

– Spotkania to piękna tradycja, którą chcemy kontynuować – tłumaczył prof. Paweł Skrzydlewski, rektor Akademii Zamojskiej. – Ta tradycja nawiązuje do wdzięczności Panu Bogu za dar, którym jest akademia, ale jest to również pewnego rodzaju prośba do Pana Boga, aby błogosławił temu dziełu i żeby to dzieło realizowało swoją misję, którą jest przygotowywanie młodych ludzi do służby publicznej, wychowanie światłych, prawych i mądrych obywateli. Żyjemy w trudnych czasach, kiedy to niektórzy gubią swą tożsamość narodową, kulturową czy cywilizacyjną, kiedy łatwo zapomnieć, jakie są zagrożenia i sprawy najważniejsze. Chcemy tu, w gronie przyjaciół, dawać świadectwo tradycji, gdyż to właśnie dzięki finansowemu wsparciu profesorów akademii w Bukowinie wybudowany został kościół, który jest wotum za istnienie uczelni i prośbą do Boga o błogosławieństwo – podkreślił.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dalsza część wydarzenia odbyła się w gospodarstwie agroturystycznym w Bukowinie, gdzie miało miejsce spotkanie kulturalno-patriotyczne. Organizatorami spotkań są rektor i Senat Akademii Zamojskiej oraz Stowarzyszenie na rzecz Bukowiny przy współpracy parafii w Biszczy, Szkoły Podstawowej im. Hetmana Jana Zamoyskiego w Bukowinie, gospodarstwa agroturystycznego w Bukowinie i Zespołu Śpiewaczego „Krzewina” z Bukowiny.

Odtworzona akademia

Akademia Zamojska jako świecka uczelnia została założona w 1594 r. przez Jana Zamoyskiego i była organizowana przez Szymona Szymonowica. Kształcili się w niej studenci z Polski i Litwy. Została zlikwidowana w 1784 r. przez Austriaków w czasie pierwszego rozbioru Polski. Dzięki staraniom wielu osób, na bazie Uczelni Państwowej im. Szymona Szymonowica w Zamościu, akademia została odtworzona 1 września 2021 r. Organizowane od 2008 r. Spotkania Akademickie to wyraz współpracy Stowarzyszenia na rzecz Bukowiny i uczelni wyższej z Zamościa. Odwołuje się ona do tradycji sięgającej XVII wieku. W 1600 r., a więc 6 lat po powstaniu Akademii Zamojskiej, hetman i kanclerz wielki koronny Jan Zamoyski ufundował wieś Bukowina jako wieś akademicką, która odtąd dostarczała dochodów akademii i jej profesorom, a także stała się miejscem wypoczynku wykładowców po zakończeniu roku szkolnego.

2021-11-30 08:36

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Akademia im. Jakuba z Paradyża

Niedziela zielonogórsko-gorzowska 38/2016, str. 4-5

[ TEMATY ]

akademia

Akademia im. Jakuba z Paradyża, Dział Promocji

Akademia im. Jakuba z Paradyża

Akademia im. Jakuba z Paradyża

W maju 2016 r., po wieloletnich staraniach kadry naukowej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Andrzej Duda podpisał ustawę powołującą Akademię im. Jakuba z Paradyża.
15 lipca decyzją ministra nauki i szkolnictwa wyższego Jarosława Gowina na stanowisko rektora Akademii im. Jakuba z Paradyża została powołana prof. dr hab. Elżbieta Skorupska-Raczyńska

Funkcję rektora prof. Elżbieta Skorupska-Raczyńska pełnić będzie od 1 września 2016 r. do 31 sierpnia 2017 r. Zanim projekt, przez ręce poseł Elżbiety Rafalskiej, trafił do Sejmu pracowało nad nim Kolegium Rektorskie, na którego czele stała rektor prof. Elżbieta Skorupska-Raczyńska. Fundamentem pod uczelnię akademicką, o którą kadra PWSZ starała się osiem lat były: rozwój pierwszoetatowej kadry naukowej, rozbudowa nowoczesnej infrastruktury oraz znaczący dorobek naukowy. Dodatkowym argumentem przemawiającym za utworzeniem samodzielnej uczelni był fakt, że Gorzów to było jedyne miasto wojewódzkie nie posiadające takiej jednostki publicznej. Jak rektor Skorupska-Raczyńska podkreślała w wielu wypowiedziach medialnych, powstanie Akademii nie było sprawą ambicji, a odpowiedzią na zaobserwowane w regionie zapotrzebowanie na placówkę kształcąca na wysokim poziomie. W mieście odnotowano niski dochód na jednego mieszkańca, co skutkowało tym, że potencjalni kandydaci na studia, nie mogąc wyjechać do dużych ośrodków akademickich, nie podejmowali studiów wyższych.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Dni Krzyżowe 2024 - kiedy wypadają?

2024-04-25 13:08

[ TEMATY ]

Dni Krzyżowe

Karol Porwich/Niedziela

Z Wniebowstąpieniem Pańskim łączą się tzw. Dni Krzyżowe obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed tą uroczystością. Są to dni błagalnej modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych.

Czym są Dni Krzyżowe?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję