#NiezbędnikMaryjny: Matka Boża Dankowska- Znak zwycięstwa Polaków

Danków to urokliwa miejscowość położona nad Liswartą, prawie w środku Jury Częstochowsko-Wieluńskiej. Warto pamiętać że, Stary Danków odegrał w średniowieczu dużą rolę w życiu kościoła w naszej ojczyźnie. To tutaj odbyły się synody biskupów i zjazdy książąt dzielnicowych. Właśnie w Dankowie znajduje się niezwykły wizerunek Matki Bożej Dankowskiej.

oprac. na postawie Matko nasza, Częstochowska Maryjo, ks. Eugeniusz Burzyk

[ TEMATY ]

Maryja

Danków

#NiezbędnikMaryjny

Niedziela TV

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przeczytaj także: Św. Józefie... dobry gospodarzu niwy rodzącej

Obraz zachował się mimo, że Danków w czasie potopu szwedzkiego musiał stawić czoło nieprzyjacielowi. Miejscowość ta stała się miejscem szczególnej czci Matki Najświętszej, odką w 1650 r. kasztelan Stanisław Warszycki wybudował kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, św. Stanisława Biskupa i św. Antoniego z Padwy.

Wtenczas w kościele dankowskim zaczął słynąć łaskami obraz Matki Bożej Dankowskiej. Jest on nazywany również kopią obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Maryja z dankowskiego obrazu również wskazuje na swego syna, tak jak Maryja z częstochowskiego wizerunku.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Jej matczyny gest przypomina nam słowa z Ewangelii św. Jana- zróbcie wszystko cokolwiek wam powie.

Podziel się cytatem

Lewą ręką podtrzymuje Jezusa, który jedną dłoń ma wyciągniętą do błogosławieństwa, a w drugiej trzyma Ewangeliarz. Obraz Matki Bożej Dankowskiej różni się od innych kopii bocheńskich rodzajem korony na głowie Maryi. Korona ta jest zamknięta i dostrzegamy w niej krzyżyk, inaczej niż wszystkie obrazy tego typu.

Odkąd obraz pojawił się w Dankowie, parafianie chętnie i gorliwie czuwają przed maryjnym wizerunkiem. Maryja również dawała przez ten obraz znaki swojej obecności i niepojętej miłości.

Reklama

W 1650 r. podczas oktawy Bożego Ciała, na obrazie dostrzeżono krople krwi, Maryja zapłakała. Stojący tu kościół wielokrotnie spłonął, jednak cudowny wizerunek zawsze ocalał.

Podziel się cytatem

W dniu 25 V 2002 r. odbyły się uroczystości koronacyjne Matki Bożej Dankowskiej, którym przewodniczył abp Stanisław Nowak. Powiedział wówczas: „Danków, podobnie jak Jasna Góra, to znak zwycięstwa Polaków. Te miejsca oparły się potopowi szwedzkiemu. Mogło się to dokonać dzięki pomocy Maryi, która jest tam obecna w cudownych obrazach. Ta obronna ziemia to symbol siły wiary ludz”.

Zamknij X

____________________________________________

W naszym #NiezbędnikuMaryjnym pochylamy się nad kolejnym wezwaniem z litanii Loretańskiej MATKO ŁASKI BOŻEJ:

Święty Ambroży z Mediolanu twierdził, że „Kościół jest jak oblubienica z Pieśni nad pieśniami: czarna, lecz piękna. Kościół jest czarny od grzechu, ale piękny łaską Bożą”.

Dziełem łaski Bożej jest zarówno powołanie i życie Maryi, jak i Jej obecna rola w Kościele. Jako Matka Syna Bożego wstawia się u Boga, wypraszając nam łaskę nawrócenia.

Hans Urs von Balthasar pisze, że rys maryjny, który Kościół posiada w najlepszych członkach, musi nabrać wyrazistości w „Kościele grzeszników”, którym także jesteśmy.

Więcej o litanii Loretańskiej: MAJOWA TERAPIA

Przejdź na #NiezbędnikMaryjny

Promuj akcję na swojej stronie internetowej

Wklej kod na swojej stronie internetowej (750px x 200px)

<a href="https://www.niedziela.pl/niezbednikmaryjny"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-niezbednik-maryjny-750x200.jpg" alt="niedziela.pl - #NiezbędnikMaryjny" /></a>

Wklej kod na swojej stronie internetowej (300px x 300px)

<a href="https://www.niedziela.pl/niezbednikmaryjny"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-niezbednik-maryjny-300x300.jpg" alt="niedziela.pl - #NiezbędnikMaryjny" /></a>

Jeżeli potrzebujesz banera o innym rozmiarze lub umieściłeś baner, napisz do nas: internet@niedziela.pl

2021-05-11 21:30

Reklama

Wybrane dla Ciebie

#NiezbędnikMaryjny: niezwykły cud uzdrowienia 7-letniego chłopca

o. Melchior Królik
/Jasnogórska Księga Cudów i Łask

W kolejnym dniu cyklu #NiezbędnikMaryjny prezentujemy niezwykłe świadectwo wielkiego zaufania do Maryi małego chłopca.

„Dobra Matka Boska da mi zdrowie...”

CZYTAJ DALEJ

Św. Franciszek Salezy

Benedykt XVI - papież

Edycja Świętego Pawła

Drodzy bracia i siostry, „Dieu est le Dieu du coeur humain » [Bóg jest Bogiem serca ludzkiego] (Traktat o miłości Bożej, 1, XV): w tych pozornie prostych słowach znajdujemy pieczęć duchowości wielkiego nauczyciela, o którym chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć - św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła. Urodzony w 1567 r. w nadgranicznym regionie francuskim był synem Pana z Boisy - starożytnego i szlacheckiego rodu z Sabaudii. Żyjąc na przełomie dwóch wieków - szesnastego i siedemnastego - zgromadził w sobie to, co najlepsze z nauczania i zdobyczy kulturalnych stulecia, które się skończyło, godząc spuściznę humanizmu z właściwym nurtom mistycznym bodźcem ku absolutowi. Otrzymał bardzo dobrą formację; w Paryżu odbył studia wyższe, zgłębiając także teologię, a na Uniwersytecie w Padwie studiował nauki prawne, na życzenie ojca, zakończone świetnym dyplomem „in utroque iure” - z prawa kanonicznego i prawa cywilnego. W swej pogodnej młodości, skupiając się na myśli św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, doświadczył głębokiego kryzysu, który doprowadził go do postawienia pytań o własne zbawienie wieczne i o przeznaczenie Boże względem siebie, przeżywając jako prawdziwy dramat duchowy podstawowe problemy teologiczne swoich czasów. Modlił się gorąco, ale wątpliwości wstrząsały nim tak mocno, że przez kilka tygodni prawie zupełnie nie mógł jeść ani spać. W szczytowym okresie tych doświadczeń udał się do kościoła dominikanów w Paryżu, otworzył swe serce i tak się modlił: „Cokolwiek się wydarzy, Panie, to Ty trzymasz wszystko w swych rękach, a Twoimi drogami są sprawiedliwość i prawda; cokolwiek postanowiłeś wobec mnie...; Ty, który zawsze jesteś sprawiedliwym sędzią i Ojcem miłosiernym, będę Cię kochał, Panie [...], będę Cię tutaj kochał, mój Boże i będę zawsze pokładał nadzieję w Twoim miłosierdziu i zawsze będę powtarzał Twoją chwałę... Panie Jezu, będziesz zawsze moją nadzieją i moim zbawieniem na ziemi żyjących” (I Proc. Canon., t. I, art. 4). Dwudziestoletni Franciszek znalazł spokój w radykalnej i wyzwalającej rzeczywistości miłości Bożej: kochać Go, nie chcąc nic w zamian i ufać w miłość Bożą; nie chcieć nic ponad to, co uczni Bóg ze mną: kocham Go po prostu, niezależnie od tego, ile mi to da czy nie da. Tak oto znalazł spokój a zagadnienie przeznaczenia [predestynacji] - wokół którego dyskutowano w owym czasie - zostało rozwiązane, gdyż nie szukał już tego, co mógł mieć od Boga; kochał Go po prostu, zdawał się na Jego dobroć. Będzie to tajemnicą jego życia, która pojawi się w jego głównym dziele: Traktacie o Bożej miłości.

CZYTAJ DALEJ