Kościół na Uroczystość Bożego Narodzenia
we wszystkie lata roku liturgicznego
przygotowuje nam tekstów wiele
dla refleksji i duchowego rozważania.
Siądźmy więc do stołu Bożego słowa
i w zadziwieniu czytajmy wersety Ewangelii
danej nam od Pana, Jezusa Chrystusa
- zapowiedzianego na kartach Starego Testamentu - Mesjasza,
którego genealogię - we mszy św. w wieczór wigilijny -
wyprowadza Św. Mateusz aż od Abrahama.

To w niej ukazuje się naszym oczom
historia wielkiego narodu,
który zachowuje pamięć o swoich przodkach
z pokolenia na pokolenie;
potrafi nazwać i umiejscowić ich imiona
w historii poszczególnych osób
i w całej perspektywie zbawienia;
jest świadomy znaczenia obietnicy Boga
danej Abrahamowi na górze Moria,
że dzięki Bożemu błogosławieństwu
jego «potomstwo będzie tak liczne jak gwiazdy na niebie
i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza» /Rdz 22,17/.

Wspominając pokolenie Jakuba i jego synów
wskazuje na czasy zbawienne dla Narodu Wybranego,
któremu sam Bóg przygotował schronienie w Egipcie
w osobie Józefa, uprowadzonego do kraju tego,
aby stał się jego wybawieniem w dniach wielkiej suszy,
a później w historii Mojżesza i za jego przyczyną,
aby otrzymał wolność z jarzma niewoli,
został wyprowadzony na pustynię
i na górze Synaj otrzymał od samego Boga
tablice przymierza tego,
jak mają postępować żyjąc dalej w Kraju Obietnicy
- Ziemi Obiecanej Abrahamowi i jego potomstwu.

Historia czasów króla Dawida i jego potomstwa,
to czasy królestwa ziemskiego,
które utwierdza sam Bóg -
zgodnie z obietnicą wypowiedzianą najpierw
przez umierającego Jakuba,
że «nie zostanie odjęte berło od Judy,
ani laska pasterska spośród jego kolan,
aż przyjdzie ten, do którego ono należy
i zdobędzie posłuch u narodów» /Rdz 49,10/,
a później daną Dawidowi,
że jego królestwo nie ulegnie zniszczeniu
- mimo ludzkiej słabości jego następców /por. 2Sm 7,12-16/.

W czasach ostatnich
- gdy przeminęły czterdzieści dwa pokolenia -
przychodzi wreszcie na świat Ten,
na którego czekają ludy całej ziemi
i wszystkich czasów przed Nim i po Nim,
aby dostąpić łaski zbawienia
od grzechów swoich /por. Mt 1,21/;
przychodzi Emmanuel - Bóg,
który już na zawsze zamieszka z nami
- poczęty w łonie Dziewicy
z Ducha Świętego i z Niej zrodzony /por. Iz 7,14/,
na potwierdzenie proroctw starotestamentowych
/por. Mt 1,22-23/.

Zbądź obawy Józefie, synu Abrahama,
synu Judy i synu Dawida,
bądź mężny, jak twoi przodkowie
słuchaj głosu Tego,
który już na pustyni przemawiał i pośród gór,
a teraz mówi do Ciebie w twoim śnie,
byś się nie lękał wziąć do siebie swojej Oblubienicy,
którąś już wcześniej - według tradycji swoich ojców - poślubił,
skąd więc myśl, aby Ją potajemnie oddalić? /por. Mt 1,19/.
Nie godzi się czynić tego ani Tobie, ani nikomu innemu!

Odwieczne Słowo Boże, zrodzone z Ojca i z Nim współistotne,
przyjmuje ludzkie ciało w nadzwyczajny sposób,
bo z Ducha Świętego, przez Ciebie Święty Józefie
będzie nazwane boskim imieniem Jezus,
które oznacza zbawcze dzieło Boże.
Czyż nie za wiele otrzymujesz władzy,
by samego Boga ująć w ludzkie słowa,
by Go określać ludzkim sposobem
i oznaczać Jego przeznaczenie,
wszak Tyś jest syn Człowieczy, a On jest Synem Bożym.
Bądź więc wierny misji swojej:
bądź Opiekunem rodziny Boga
i naszym Patronem na drogach życia tego.